Het ‘Hammetjes- gevoel’

Door de ogen van een deelnemer

Iedereen heeft geborgenheid en veiligheid nodig. Je kunt het bij mensen hebben, maar ook bij een plek. Ik denk terug aan het comfortabele gevoel dat ik had als ik vroeger bij mijn opa en oma ging logeren. Ik zie dan een grote tuin voor me, met de appel en perenboom in volle bloei. Aan een van de dikke takken hing een schommel. Alles mocht en dat gaf vrijheid en blijdschap, er hing een warme geborgenheid.

Zo’n gevoel heb ik bij het Hammetje. Het is oké, je mag er zijn, op wat voor manier dan ook. Mij geeft het vertrouwen en een comfortabel gevoel. Dat is heel belangrijk, zeker op de plek waar je werkt. Ik heb hier het gevoel dat ik mezelf mag zijn en dat het goed is.

Daardoor kom ik hier graag terug, en kijk ik er telkens naar uit om naar Land in Zicht te gaan. Ik ervaar bij de nieuwe locatie een enorme weidsheid. Ik vind het ook belangrijk om de geborgenheid daarheen mee te nemen. Ik niet alleen, maar anderen met mij.Dat is niet onopgemerkt gebleven. We zorgen er samen voor dat we het ‘Hammetjes-gevoel’ behouden. Dat doen we met onze eigen huiskamer, eigen keuken en een rustige kamer boven. Bij mij kwam het stuk geborgenheid binnen toen ik hoorde over de hagen die we gaan planten om ons eigen stuk moestuin bij de keuken. Daarmee de beschutte sfeer letterlijk groeien. Zoals de bomen bij mijn opa en oma.

Dan kunnen we kiezen voor de beslotenheid van de Hoeve of de weidsheid van het erf. Ik denk dat dat de drempel verlaagt om de stap te maken naar het nieuwe, het onbekende.Een tijd terug heb ik een aantal weken op de nieuwe locatie gewerkt. Het was prachtig, leuk om mee te werken aan iets nieuws. De weidsheid gaf me ook het gevoel dat ik weer op het water was, aan boord van een schip. En daar houd ik zo van. De lucht lijkt dichterbij, je bent een met de natuur.

Het werken op de nieuwe locatie deed me goed, maar ik miste ook wat. Ik wilde terug naar het gevoel bij het Hammetje, ik miste de geborgenheid en de veiligheid.
Hoe dat gevoel komt of ontstaan is en wat het is, weet ik niet. Ik voel me op mijn plek bij Land in Zicht. Dat gevoel had ik meteen al, toen ik voor het eerst op het Hammetje kwam. In het begin was het moeilijk voor me, maar ik voelde dat de plek goed was. Ik denk ook dat het veel te maken heeft met de veiligheid in mezelf. Ik ben heel benieuwd naar de overgang van oud naar nieuw en wat het met ons doet. Ik heb er vooral ook veel zin in, en ik denk dat ik daar niet de enige in ben!

– Nienke