Hoe gaat het nu met… Guus?
Een interview met een oud-deelnemer van Land in Zicht over zijn re-integratie
Eigenlijk viel hij tussen wal en sloot: een indicatie die paste bij zijn situatie was er niet. Door een burn-out gevolgd door een depressie was werk voor Guus op een gegeven moment een stap te ver. We hadden een openhartig gesprek over de dunne lijn tussen ‘het gewone leven’ en een ‘afstand tot de arbeidsmarkt’ of zoals we het in ons gesprek noemden ‘een wat complexer leven’. Zoals Guus zei: “Iedereen heeft wel wat!”
“Het was voor mij een zoektocht naar wat ik kon doen, wilde doen, de anderen die daar zijn met hun eigen verhalen, de uren die ik aankon, de prikkels… Maar ik kreeg de ruimte om daarin zelf mijn weg te zoeken.”
Terug naar de Maatschappij: Een Persoonlijke Reis van Strijd naar Ondersteuning
Door noodlottige omstandigheden kwam hij in een situatie terecht waarin er veel te veel op zijn bord kwam. “Soms vind ik het voor mezelf nog steeds moeilijk te begrijpen hoe het is gelopen, omdat ik vroeger ook in het gewone leven zat, een normale baan had, hobby’s, begeleiding deed bij een scoutingvereniging, vrijwilligerswerk, bandjes en een vriendin, die ik nog steeds heb.” Re-integreren lukte vervolgens niet, hij was te lang eruit geweest. “Ik wilde gewoon weer meedoen aan de maatschappij. ” Samen met zijn therapeut is hij de zoektocht daarin aangegaan, hij kwam uit op Land in Zicht. Via Land in Zicht is hij met de gemeente in contact gekomen en gelukkig wilde die ondanks de ontbrekende indicatie toch een regeling vormen om de stap die hij wilde maken te ondersteunen.
Hij merkte al snel dat het fijn was om meer ritme te ervaren, onder de mensen te komen en weer stappen te maken. Toch was het ook niet meteen koek en ei: “Het was voor mij een zoektocht naar wat ik kon doen, wilde doen, de anderen die daar zijn met hun eigen verhalen, de uren die ik aankon, de prikkels… Maar ik kreeg de ruimte om daarin zelf mijn weg te zoeken.” Hij omschrijft hoe dat hem heeft geholpen om een verantwoordelijkheidsgevoel te ontwikkelen en voor zichzelf op te komen.
Guus heeft veel met zijn handen gewerkt: in de tuin en onderhoud van gereedschappen. Hierin ontdekte hij dat techniek iets was wat hem bleef trekken. Dat is waar hij eerder ook in heeft gewerkt. “Ik vind het leuk om samen te werken met andere technici, maar vooral ook op commercieel gebied bezig te zijn.” De ondersteuning vanuit de gemeente werd uiteindelijk stopgezet en dat gaf hem het laatste zetje om de volgende stap te maken: “In mijn laatste maanden bij Land in Zicht voelde ik dat het tijd was door te gaan en om weer iets met mijn hoofd te gaan doen. Ik had die prikkel nodig en ontdekte wat een kracht ik eigenlijk in mezelf heb: ik ben eigenwijs.”
Van Onkostenvergoeding naar Proefplaatsing: Terug in het Team
Hij trok de stoute schoenen aan en plaatste een oproep op LinkedIn over zijn zoektocht. Er volgden al snel sollicitaties: “dat was ook wel echt een proces voor mij, een ontdekkingstocht. Ik ontdekte dat veel dingen die ik vanuit de begeleiding en jobcoaches aangereikt kreeg al in mij zaten. Maar soms hebben dingen een andere persoon nodig om te gaan rollen.”
Inmiddels is hij 16 uur per week aan het werk als sales engineer bij een bedrijf dat verwarmingsapparatuur voor de procesindustrie regelt. “Ik heb het ontzettend naar mijn zin, ik trek veel met collega’s op en houd me met internationale klanten bezig.”
De eerste 3 maanden werkte hij op basis van een onkostenvergoeding. Het halfjaar dat nu volgt werkt hij op basis van een proefplaatsing met ondersteuning vanuit UWV. Guus is blij om weer onderdeel te zijn van een team en daarin een bijdrage te leveren: “Laatst vroeg iemand mij over hoe het zat met een bepaalde klant, dat maakte me trots want daardoor voel ik eigenaarschap en verantwoordelijkheid.”
Wil je ook meer weten over dagbesteding of een leerwerktraject (re-integratie)? Neem hieronder contact met ons op:
