Met kleine stappen groeien we samen – in gesprek met begeleider Sandra

Ze werkte jarenlang in de antroposofische kinderopvang, maar zocht meer verdieping in coaching en begeleiding. Sinds een half jaar is Sandra begeleider bij Land in Zicht, waar ze haar liefde voor natuur, creativiteit, ritme én mensen volledig kwijt kan. ‘Hier komt alles samen.’

Van kinderdagverblijf naar dagbesteding

Na 17 jaar werken op een antroposofisch kinderdagverblijf besloot Sandra het roer om te gooien. “Ik wilde minder fysiek werk, meer coachend en begeleidend bezig zijn. Nog steeds met dezelfde levensvisie, maar dan met volwassenen.”

Bij Land in Zicht vond ze precies wat ze zocht. “Ik ben een doener. Iemand die mensen graag verbindt en aanzet tot actie. Ik wil onze deelnemers laten zien waar ze goed in zijn of waar ze in kunnen groeien. Door ze uit te nodigen en op de juiste manier te prikkelen. Hier kan ik die rol als ‘spin in het web’ echt invullen.”

Duidelijke structuur

Een typische werkdag voor Sandra start door te overleggen met de collega’s op de tuinderij en het theehuis. “Ik kijk dan wat voor werkzaamheden er zijn die de deelnemers vanuit de woonkamer kunnen uitvoeren. En ik ga na wat er uit de tuin geoogst kan worden, om hiervan, samen met de deelnemers een lunch te maken. Daarna verwelkom ik de zorgdeelnemers en vertel ik wat er op het programma staat: werken in de tuin, de keuken, of creatieve activiteiten in onze gezamenlijke woonkamer.”

Er is een duidelijke structuur: ‘s ochtends huishoudelijke taken en het verzorgen van de hoeve, daarna een gezamenlijke activiteit. “Van knoflook strengen maken tot tekenen, vilten of een houten lepel snijden. Ik kijk altijd: wat past bij iemand vandaag?”

Risotto

Samen met een aantal zorgdeelnemers bereidt Sandra dagelijks de lunch. “Er was veel prei over in de Tuinderij en lekkere verse champignons. Met de zorgdeelnemers haal ik dan de ‘boodschappen’ op in de tuin. We bedenken met elkaar het recept. Iemand had zin in risotto. Dus gingen we daarmee aan de slag. Lunchen doen we aan tafel in onze gezellige woonkamer.”

Iedereen groeit op z’n eigen manier

De groep zorgdeelnemers is divers: jongvolwassenen tot zestigers, met uiteenlopende zorgvragen. “Dat maakt het werk heel dynamisch. De één zoekt structuur, de ander heeft autisme of worstelt met psychische klachten. Wat ze gemeen hebben? Ze willen allemaal iets betekenen. Hier krijgen ze de zorg en aandacht die ze nodig hebben.”

Parelmomentjes

Sandra kijkt steeds naar het individu én de groep. “Mijn rol is niet om te focussen op wat iemand niet kan, maar op wat er wél mogelijk is. Soms is het opdelen van een taak genoeg om iemand in beweging te krijgen. Kleine stappen kunnen tot grote trots leiden. Bij de zorgdeelnemers, maar ook bij mij.”

Een van Sandra’s favoriete voorbeelden is een deelnemer die bloemen mocht plukken voor in de fietsmand bij de ingang. “Hij raakte overprikkeld van de keuzestress. Zoveel soorten en kleuren. Maar toen ik het opdeelde – eerst zes gele, dan zes paarse bloemen – lukte het wel. Samen maakten we er een prachtige bos van.”

Creativiteit is een belangrijk middel in Sandra’s werk. “Eén deelnemer werkte altijd volgens een vast programma. Tot we gingen glasgraveren. Hij graveerde een trein – zijn passie – en het resultaat was prachtig. Waar hij eerst alleen nadeed, volgde hij nu zijn eigen ideeën. Dat maakte me zó trots.”

Sandra vindt het mooi als je juist dat kan aanraken wat mensen verder brengt. “Voor een van de zorgdeelnemers is het al een overwinning om aanwezig te zijn. Ze is vrij stil en doet graag steeds hetzelfde. En langzaam maar zeker merk ik dat ze steeds meer ‘open’ gaat. Meer gaat praten, uit eigen beweging meedoet met activiteiten. Ze lacht om mijn gekke grappen of dingen die er gebeuren. Opeens is er interactie. Ik noem al deze prachtige voorbeelden ‘parelmomentjes’.

Leren van elkaar

Ook Sandra zelf leert van haar deelnemers. “Ik schreef steeds ‘champijon’ op het boodschappenlijstje. Een deelnemer verbeterde me: ‘Het is champignon’. We moesten zó lachen. Dat soort momenten zorgen voor verbinding en gelijkwaardigheid. Soms leer ik net zo veel van hen als zij van mij.”

Aandacht zit in kleine dingen

Hovenier Erik, een collega van Sandra komt de woonkamer binnen. Wat maakt volgens hem Sandra tot een fijne collega. “Ik merk dat er met Sandra’s komst een fijne warmte op deze plek is gekomen; een soort ‘moederlijkheid’ en gezelligheid. Je creëert samenhang en brengt een prettige energie.” Sandra: “Nou zeg wat een compliment. Maar, we doen het met z’n allen. Ieder is goed in ‘zijn eigen stukje’, of het nou de keuken, het Theehuis, of de Tuinderij is; samen maken we Land in Zicht tot zo’n fijne plek. Soms helpen we elkaar. Als het heel druk is in de keuken zeg ik ‘kom maar hier met die bestekbak’ en dan rol ik samen met een paar zorgdeelnemers het bestek. En zo gaat dat over en weer. Aandacht zit ‘m in kleine dingen.”

‘Met je hart kun je zien, wat je ogen niet zien’

Tot slot, wat zou Sandra mensen in het algemeen willen meegeven? Sandra: “Wat ik een prachtige zin vind: Met je hart kun je zien, wat je ogen niet zien (Uit: Le petit prince). Het is menseigen om snel te denken dat je iets niet kunt. Of dat je meer wilt of sneller vooruit. Mijn boodschap: Kijk voorbij wat je niet kunt, en richt je op wat er wél is. En kom in beweging; volg je hart, kom uit je hoofd. Geef ruimte aan creativiteit. Creativiteit nodigt uit tot prikkeling van je zintuigen. Kleien, verven, hout bewerken. Je ruikt, je ziet, je voelt. Zou voor iedereen goed zijn.”

Land in Zicht

Land in Zicht is een groene plek voor dagbesteding waar natuur, ritme, ambacht en persoonlijke aandacht samenkomen. Zorgdeelnemers werken in de tuin, keuken of creatieve ruimtes, onder begeleiding van betrokken medewerkers zoals Sandra.

In gesprek met Sandra Teepen – door Catherine Tadema, communicatie vrijwilliger van Land in Zicht.